Tonka-eiland

Lieve allemaal!

Weer een update vanuit Paramaribo vandaag! Maar eerst even dit: zoals jullie gemerkt hebben lukt het me niet om op alle berichtjes persoonlijk te reageren, maar ik vind het elke keer weer erg leuk om jullie reacties te lezen!! (En Brian de uitnodiging om een keer te gaan salsadansen neem ik graag aan haha)

Afgelopen weekend ben ik op tripje geweest naar Tonka-eiland, alleen de naam al, zou toch zo in een kuifje-stripverhaal kunnen passen? :)
Het is een eilandje in het Brokopondo stuwmeer, en het is hetzelfde meer waar we op uitkeken toen we op de Brownsberg waren. Het is eigenlijk een stuk dal wat onder water is gezet; destijds hebben 6000 mensen noodgedwongen moeten verhuizen. Doordat het op deze manier tot stand is gekomen heeft het een aparte aanblik: er rijzen namelijk duizenden hardhouten bomen op uit het meer (beter gezegd de boomstammen en takken, bladeren zitten er niet meer aan), heel bijzonder om te zien!
Maar laat ik maar even bij het begin beginnen :) Dit keer een 'Surinaams halfuurtje' voordat we met de bus werden opgehaald, en voordat we echt op weg gingen moesten we nog even een reserveband kopen, maar toen konden we dan toch echt vertrekken. Helaas leek het wel alsof het kopen van die nieuwe autoband de goden verzoeken was geweest want...we waren Paramaribo nog niet uit of we hadden een klapband! Gelukkig was het probleem snel verholpen (en we dachten er maar niet teveel over na wat er zou gebeuren als we in het binnenland nog een lekke band zouden krijgen want een ANWB-service hebben ze hier neem ik aan niet :)) en verliep de rest van de busrit, wederom over die stoffige bauxietweg, zonder problemen.
Bij het meer aangekomen werden we met een bootje, manouvrerend tussen de boomstammen (ik zag er af en toe 1 die maar ternauwernood boven het water uitstak, de bootsman moet wel veel ervaring hebben!), naar het eiland gevaren. Het was weer eens een prachtige omgeving waar we verbleven, we hebben ook nog even in het meer gezwommen voor het eerst helder water hier in Suriname dus de piranha's die er zouden zitten (volgens onze gids en dochter van de beheerder konden we dicht bij de kant gewoon zwemmen, je mocht alleen het water niet in als je ongesteld was) konden we in ieder geval aan zien komen :) Overigens bleek de volgende ochtend een Amerikaanse toerist inderdaad een grote piranha te hebben gevangen daar :|, we hielden onszelf maar voor dat hij vast en zeker verder het meer op was gegaan met een bootje.
Er werden weer heerlijke Surinaamse maaltijden bereid, er werd goed voor ons gezorgd! Heb ook nog een 'medische ingreep' moeten ondergaan: ik zag op de heenweg in de bus opeens iets geks bij de nagel van mijn grote teen, en jawel waar ik al bang voor was: een zandvlo (hier sicca genoemd). Deze komen op bepaalde plaatsen voor, ze leven in het zand en kunnen onder je huid gaan zitten en zich daar voortplanten. Vrijwel zeker heb ik hem opgelopen op Galibi (wat betekent dat ik er dus al twee weken mee had rondgelopen, normaal geven die dingen jeuk maar ik had nergens last van!). In ieder geval heeft een andere dochter van de beheerder het beest eruit gepeuterd met een verwarmde naald en alcohol, het had al heel wat eitjes gelegd! :s Dat was dus wat minder maargoed ik ben er in ieder geval vanaf (hoop ik tenminste maar, ze zei dat ik er maar alcohol op moest doen zodat evt. achtergebleven eitjes dood zouden gaan..).
We hebben nog een poging tot vissen gedaan, wel de kleine visjes die als lokaas moesten dienen gevangen maar toen we vervolgens met de hengels in het water stonden hielden de andere vissen het toch voor gezien. Het enige wat er gebeurde was dat kleine visjes aan je benen begonnen te zuigen!
's avonds stak er een flinke wind op waardoor het rustige meer opeens aandeed als de oceaan, wel apart om te zien en je kon vanaf dat moment niet meer met droge voeten vanaf de kant ons huisje binnenkomen en andersom want de golven sloegen over het lage steigertje heen.
Er waren aan het water genoeg bomen om onze hangmat tussen te installeren dus daar hebben we liggen kijken naar de opkomst van de maan, die helemaal rood zag, een mooi gezicht, had het nog nooit eerder gezien! Tevens wederom een prachtige sterrenhemel, ik ben er letterlijk onder in slaap gevallen, werd om 1:45 's nachts opeens wakker! Toen toch maar even binnen het bed gaan uitproberen en de volgende ochtend vroeg weer terug in de hangmat, ditmaal om de zon te zien opkomen boven het meer, prachtig!
Na nog even een dutje en een lekker ontbijt hebben we onder begeleiding van de beheerder van het eiland een wandeling in het oerwoud gemaakt. En we hadden geluk, normaal zag hij daar eigenlijk nooit slangen maar we hebben er 2 gezien! 1 was een lang dun slangetje (lokale benaming was 'swiepie' ) en de ander was nog een jonkie, wat bij nader inzien maar goed ook was, want toen we hem gingen opzoeken in een boekje bleek het een koraalslang te zijn, waarbij beschreven stond 'bite can be fatal', oeps..
Verder kregen we uitleg over allerlei soorten medicinale bomen, zo was er een boom waar 'bloed' (een rode vloeistof) uistroomde als je een kerf in de bast maakte, dit zou werken tegen schimmel. Ook was er een boom die een soortgelijke substantie bevatte tegen eczeem, een boom waarvan de bladeren als je er thee van trekt tegen hoge bloeddruk zouden werken, een boom met 'hoepelolie' voor op nattende wonden en een boom waar een gelei-achtige gel uitkwam die als trekzalf werd gebruikt. Hij vertelde ook over druppeltjes die de indianen in hun ogen deden om met geesten van dode mensen te kunnen praten!
's Middags nog even gezwommen en van de zon genoten, en toen was het rond 15u alweer tijd om terug te gaan naar Paramaribo. Op de bauxietweg maakten we vervolgens nog iets spectaculairs mee: er lag een enorme anaconda op de weg, ongeveer 3,5 meter lang en een dik lijf! Dus wij allemaal uit de bus en foto's maken natuurlijk. Op een gegeven moment begon ie de weg over te steken, gaaf gezicht om te zien hoe zo'n beest beweegt! Toen hij bijna aan de overkant was raakte een jongen zn staart aan en toen vloog ie opeen vliegensvlug het watertje in wat aan de weg grensde. Wel verraderlijk dat zo'n grote slang dus toch zo'n snelheid kan maken!

Verder verveel ik me hier nog steeds geen seconde, de tijd gaat zo snel!! Veel te snel vind ik, 2 oktober ga ik alweer terug naar Nederland!

Liefs Suzanne