Weer eens een update over stage en een tripje

Dag lieve mensen!

Het werd wel weer eens tijd voor een update, dus bij deze!

Hoe is het met jullie allemaal? Met mij hier in Suriname nog steeds heel goed, de tijd vliegt!

Druk bezig met stage en natuurlijk met allerlei leuke dingen. Een kleine opsomming: gezellige etentjes en stapavondjes kunnen altijd op het lijstje, verder een Reggae-show, Javaanse suikerfeesten in Lelydorp (de straten zijn dan mooi verlicht met olievuurtjes in flesjes, er is lekker eten en we zijn ook op een pick-up door een van de straten gereden, dat is nog gefilmd en op televisie gekomen! Heb de opname zelf nog niet gezien maar een jongen heeft hem op dvd dus ik zal hem binnenkort wel een keer zien), weer eens een voetbalwedstrijd (konden onze befaamde jurkjes weer uit de kast), bezoekje aan de Paramaribo Zoo, Feestdag Chinese Immigratie enz.

Dit keer de volgorde maar eens anders: eerst iets over mn stage en daarna over een tripje van afgelopen weekend.

Inmiddels ben ik vandaag alweer precies 3 weken dagelijks in het lab te vinden. De begeleiders zijn erg aardig, enthousiast en betrokken dus daar heb ik het wel mee getroffen. Verder is zo ongeveer alles wat mis kan gaan al een keer misgegaan.. Een selectie: stroomuitval (dat was meteen de eerste dag, goed begin dus! Het gebeurde net toen de aortaring na een uur gestabiliseerd was en we konden starten, helaas duurde de stroomuitval zo lang dat we niks meer konden doen die dag, cavia voor niks opgeofferd..), er regelmatig aan het einde van de dag achterkomen dat het preparaat, de aortaring dus, niet of niet goed genoeg werkt (klinkt misschien vreemd en het is te ingewikkeld/saai om uit te leggen maar bij opklimmende doseringen van een stof weet je nooit van tevoren wanneer je reactie kunt verwachten en kom je er dus pas wanneer hele hoge doseringen ook niks doen achter. Inmiddels hebben we overigens wel een oplossing om daar eerder achter te kunnen komen zonder daarbij het preparaat te beschadigen), eindelijk een werkbare concentratie uitgezocht hebben en dan weer een aortaring hebben die op die concentratie weer niet goed reageert, en, last but not least, een bommelding op de faculteit (ja jullie lezen het goed, voor spannende stages moet je in Suriname zijn! De toedracht is iets minder spannend, het was in 10 jaar tijd al de 12e keer dat het gebeurde en zo’n bommelding valt “toevallig” altijd samen met een bepaald tentamen wat als erg moeilijk bekend staat, maargoed je kunt het nooit riskeren natuurlijk dus hebben we 1,5 uur buiten gestaan terwijl politie, bomb-squad etc werd gemobiliseerd om het gebouw te inspecteren).

Wat in theorie perfect uitgedacht lijkt blijkt in de praktijk soms toch niet te werken, zelfs wanneer het in experimenten elders wel ook op die manier gedaan is. Dat heeft onder andere natuurlijk alles te maken met de variabiliteit van biologische systemen (waardoor je dus ook kunt hebben dat de aorta van de ene cavia het perfect doet en de aorta van een andere cavia voor geen meter, bijvoorbeeld doordat die een ontsteking heeft doorgemaakt, of een aangebovren afwijking heeft). Eén van de wijze lessen van mijn begeleiders is dan ook dat je nooit wat aan kunt nemen uit de literatuur; je moet het altijd zelf uitzoeken omdat je niet weet of het ook in jouw lab reproduceerbaar is. Een andere les is dat wetenschappelijk onderzoek ongeloofwaardig is als er niks fout is gegaan. Nouja laten we dat dan maar ter harte nemen :)

Het is wel heel leerzaam om zo’n onderzoek van het hele begin mee te maken en helpen opzetten; uit elke tegenslag kan weer wat geleerd worden (ok stroomuitval en een bommelding buiten beschouwing gelaten :p), het plan kan (en moet) soms worden aangepast, echt volgens het ‘trial and error’ principe dus.
Maargoed er zitten ook goede dagen tussen natuurlijk, het belangrijkste is om gewoon elke dag weer met goede moed te beginnen en vanaf gisteren konden we dan eindelijk met de echte extractproeven beginnen, alles ging goed en vandaag zowaar ook! Ik ben heel benieuwd of we wat gaan vinden.

Tot zover stage, nu dan iets over een nieuwe “jungle-experience” van afgelopen weekend. Murghel moest hard aan de studie voor zijn tentamen dus het kwam ook niet slecht uit dat ik met m’n huisgenootjes en nog een paar anderen (totaal met z’n twaalven) naar het binnenland vertrok.

Zaterdagochtend om 7 uur (uiteindelijk dus half 8) werden we opgehaald. Onze gids was iemand die zelf al zo’n 27 jaar voor een exporteur (allemaal legaal, we hebben het nagevraagd!) werkt dus hij wist wel wat van dieren af. Het tripje begon met een bezoek aan de betreffende exporteur, om de (met name) vogels alvast te bekijken en te horen zodat we later in het bos zouden weten welke vogel we zouden horen en waar we naar moesten zoeken als hij wat aanwees. De exporteur had verder o.a. ook slangen die uit het bos afkomstig waren, en jawel ik heb een ‘groene boomboa’ om mijn nek gehad (niet giftig, maar een wurgslang!). Vervolgens gingen we op weg naar de jungle, met voorin de auto als gezellig medepassagier de vaste lokvogel van onze gids (die hij al 9 jaar heeft). Onderweg vertelde de gids vanalles over de dingen die we tegenkwamen (planten/bomen/vogels). We zagen ook een arend die een jonge duif aanviel maar hem liet ontglippen toen wij aan kwamen rijden. Even later hadden we een extra passagier erbij: de duif werd voorin dat vakje onder de autoradio gezet waar hij rustig bleef zitten.
Even gestopt bij een kreekje om wat af te koelen (en in het water de kreek een stuk te vervolgen de jungle in, dat was opletten waar je je voeten onder water plaatste met al die kronkelende boomwortels e.d.!)
Nadat we dit overleefd hadden weer verder gereden (onderweg deed de gids allerlei vogels na die je dan precies hetzelfde hoorde reageren, echt knap!) richting onze slaapplaats; een groot en voor jungle-begrippen een mooi stel palen met een rieten/bladeren overdekking en een betonnen vloer waar we onze hangmatten konden ophangen, echter later kwam ik erachter dat dit wat een bepaald aspect betreft de primitiefste stek zou zijn waar ik in mijn ‘reiscarrière’ heb overnacht: het ding was namelijk nog gedeeltelijk in aanbouw waardoor de toiletten nog niet klaar waren! Hurken in het bos is toch echt niet mijn ding (vooral niet als je ’s avonds een lange broek aan hebt) dus ben toch maar steeds in het toekomstige toilethokje gegaan, waar in ieder geval alvast een buis klaarstond waar het toilet op zou moeten komen, en daar boven gaan hangen.. Ach ja dat was niet eens zo verschillend van het ‘toilet’ op Bigi Pan, en gelukkig was het maar voor 1 nacht! Oh ja en nog wat: de gids adviseerde om de tassen hoog te zetten (op een bankje) en schoenen voordat je ze (opnieuw) aantrok even uit te kloppen vanwege schorpioenen die erin zouden kunnen kruipen, SLIK.. Dat soort dingen zijn dus beter om gewoon weg te stoppen gedurende de tijd dat je daar zit, en te denken “ach dat zal misschien 1x gebeurd zijn en gebeurt nu vast niet”(vraag me niet hoe ik dat kan want dat vraag ik me zelf ook wel eens af:)) De gids had trouwens een goede tip voor als je toch gebeten/gestoken zou mogen worden: gewoon de schorpioen doden, zijn staart afbreken en het tegengif wat daarin zit op de wond doen (of zoiets), natuurlijk een eitje in het donker..
’s Avonds hebben we gezellig bij een kampvuur gezeten, wat gedronken en de gids maakte er geroosterde kip en frietjes op klaar, lekker! Rond 00:30 gingen we weer op pad voor een nachtelijke tocht: met de auto over de weg/pad door het bos en telkens stoppen als de gids weer iets interessants gespot had. Ongelofelijk trouwens: hij reed zelf, scheen ondertussen met een lamp en kon dan een kikkertje van een paar centimeter groot ontdekken (die hij dan even later ging vangen zodat wij het goed konden zien en op de foto zetten, waarna hij het beestje weer vrijliet). De meest spectaculaire vangst, die bovendien wél meegenomen werd, was een slang, zo’n zelfde als die we eerder bij de exporteur hadden gezien maar dan een stukje kleiner. Wel aardig agressief (en tsja geef hem ook eens ongelijk), hij kon onverwachts uithalen vanaf de stok waarop hij gevangen was, dus een beetje afstand moest wel in acht worden genomen! De gids stopte hem in een shirt waarvan hij de mouwen aan elkaar had geknoopt en knoopte het geheel dicht om het pakketje vervolgens onder de voorstoel te leggen.. (De volgende dag werd hij nog gebeten toen hij het shirt met slang erin naar de andere auto wilde verplaatsen! Maar gelukkig was het dus geen giftige slang; als het dat wel was geweest ‘had hij wel beter opgelet’.) Verder hebben we een uil gezien, en een grote pad (“Jumping Jack”), een kaaiman stond nog op het programma maar er waren jagers o.i.d. bezig geweest dus ze waren zo schuw dat steeds als de gids er vanuit de auto één zag en wilde gaan vangen, ze gelijk onderdoken. Rond 3:30u gingen we weer terug en konden we onze hangmatten in rollen; de volgende dag een beetje uitgeslapen, spullen ingepakt, en weer met de auto op pad gegaan (o.a. in de verte nog zijdeaapjes in de bomen gezien; ook hiervan kon de gids het geluid precies nadoen en hoorde je ze reageren!), de indianendorpjes Bigi Poika en Matta bezocht; één van de bewoners had o.a. een jonge kaaiman in een (omheind!) vijvertje waardoor we er alsnog mee op de foto konden. Later zijn we nog naar de Savanna gegaan (bijzonder dat op zo’n korte afstand van elkaar zulke verschillende landschappen voorkomen; regenwoud en savanneachtige vlaktes), de lokvogel kwam helemaal los toen we er doorheen reden, en even later mocht hij dan ook aan het werk; de gids demonstreerde hoe hij daar vogels mee vangt (dat kan met een stok met speciale lijm erop, maar omdat het eerder geregend had en de zon al bijna onder ging heeft hij dit keer een speciaal net gebruikt). Tenslotte weer terug naar Paramaribo!

Zo ik ga weer stoppen, tijd om te gaan dansen!

Oh en ik heb een aantal foto’s al online gezet (http://www.mijnalbum.nl/Album=PEV6LUUY), heb ze nog niet allemaal (we hebben ze onderling nog niet uitgewisseld), die volgen eventueel een volgende keer wel weer!

Liefs en een dikke kus!