Weer thuis...

Dag lieve mensen,

Mijn voorspelling vorige keer dat ik tegen de tijd van het volgende bericht weer thuis zou zijn is nog uitgekomen ook, ongelofelijk hoe snel het is gegaan!

Maar omdat ik aan meerdere mensen beloofd heb nog iets te schrijven over de laatste 1,5 maand in Suriname bij deze vanuit Nederland alsnog mijn (voorlopig) laatste berichtje!

Laat ik maar beginnen met de feestdagen. Even na Sinterklaas hebben Murghel en ik "Sinterkerst" gevierd; pakjesavond onder de reeds gezette kerstboom met een Sinterklaaspakket wat mam had opgestuurd.
Kerst was best rustig, heb in de week ervoor een etentje (overdag) gehad met de afdeling waar ik stage liep en ben een ochtend naar een openluchtkerstconcert geweest, op Kerstavond naar de kerk (sommige dingen leken wel op Nederland, maar andere dingen waren toch heel anders zoals veel meer jonge mensen in de kerk, schermen waarop elektronisch de te zingen teksten werden weergegeven (ja Suriname dus moderner in dat opzicht!), meer zang, de preek was een stuk levendiger/minder saai en iedereen was in het wit gekleed!), op 1e Kerstdag 's avonds ergens wat gegeten met Murghel en 2e Kerstdag was de moeder van Murghel jarig dus waren we daar. Het feest echter waar de Surinamers het hele jaar naar uitkijken is de jaarwisseling. Het begon de avond ervoor al met een "pre-Owru-Yari" (pre-oudjaar) feest op straat waar Murghel en ik ook van de partij waren. Jammergenoeg moest Murghel op Oudjaar zelf overdag gewoon op de verloskamers aanwezig zijn, maar ik ben toen op eigen houtje (huisgenoten moesten ook werken of waren met ouders ergens) toch even de stad ingegaan omdat ik de 'pagara-estafette' (soort duizendklappers, of misschien waren het wel miljoenklappers) en de muziekwagen in de binnenstad natuurlijk niet mocht missen, wat een drukte was het! 's Avonds was er een streetparty bij 'het Vat' (plein in het uitgaanscentrum) die rond 23u afgelopen was zodat iedereen volgens Surinaamse traditie voor middernacht thuis bij familie kon zijn. Zo ook gingen Murghel en ik naar zijn moeder en nichtje toe, dus om 12 uur stonden we met zijn tweetjes op het balkon bij hun thuis om het nieuwe jaar in te luiden. Oliebollen heb ik in Suriname niet hoeven missen want Murghel's moeder had ze vers gebakken! Wat betreft vuurwerk: het gekke is dat dit in Suriname al vanaf voor de Kerst mag worden afgeschoten, en ook de dagen na de jaarwisseling gaat het nog even door. Ik zou denken dat het toch het leukste om het tijdens de jaarwisseling zelf af te schieten maar goed daar denkt niet iedereen hetzelfde over zo bleek (hoewel er wel even een duidelijke toename van vuurwerk te merken was om 12 uur). Grappig is verder dat er ook veel 'bombels' (knalvuurwerk) worden afgeschoten en dat dit volgens bijgeloof dient om kwade geesten van het erf te verjagen. Wij hebben hier overigens zelf niet aan meegedaan :p
Later zijn Murghel en ik in de stad nog een beetje gaan dansen bij het enige terrasje waar nog wat te doen was (waarschijnlijk doordat het Nederlandse eigenaars heeft haha).

Het eerste weekend van januari zijn Murghel en ik een weekendje weggegaan naar de Brownsberg. Ik was hier vorig jaar ook al een keer geweest en Murghel jaren geleden met school een keertje, maar nog nooit samen en dat is natuurlijk toch weer heel wat anders :) Wat ook heel anders was dan de vorige keer was het weer: de regentijd was inmiddels echt aangebroken en dat was op de Brownsberg goed te merken! De meegebrachte poncho's kwamen dan ook goed van pas. Ach ja het had ook wel weer wat zullen we maar zeggen.. Op zaterdag moesten we natuurlijk nog vanuit Paramaribo komen dus eenmaal op Brownsberg bedachten we om die dag maar niet de zwaarste wandeling te nemen (vanwege de beschikbare tijd voordat het donker zou worden), dus we kozen de "Mazaroni-val" die ook meteen het voordeel had dat we er beiden nog nooit geweest waren. Nou de wandeling bleek toch een stukje pittiger dan de omschrijving (iets in de trant van "goed te doen, circa 100 m. steil") deed vermoeden, het steile stuk was naar ons idee toch wel langer dan 100m en vooral ook ECHT steil, bovendien was het pad door de regen natuurlijk ook nogal glad. Gelukkig waren er op die stukken wel touwen tussen de bomen gespannen en hebben we zonder glijpartijen de Mazaroni-val bereikt: een klein watervalletje die in het water waar hij uitkwam een effect gaf wat precies op een jacuzzi leek, behalve dan de temperatuur, brrrr!! (Maar we zijn er natuurlijk toch wel even ingegaan :) Overigens kan ik bijna de gedachten van sommige mensen lezen of het niet onverantwoord was zo met zn tweeen het bos in, ook nog eens zonder telefonisch bereik? Die mensen kan ik geruststellen: verdwalen was zo goed als onmogelijk als je bordjes gewoon volgde, en de vrouw die de boel daar beheert wist welke wandeling we gingen maken en zou naar ons uitkijken, het zou dus wel opgemerkt worden als we niet (op tijd) terug zouden zijn.
In ons hangmattenhutje was een gasfornuis en pannen dus we hebben de zelf meegebrachte ingredienten omgetoverd (nouja zo ingewikkeld was het niet haha) tot een Hollandse hutspot (die ik, jawel, in Suriname voor het eerst van mijn leven gemaakt heb!)
De volgende dag gingen we voor de langste wandeling, die naar de "Witikreek". Wederom waren de poncho's geen overbodige luxe, hoewel het juist in de periode dat we bij de kreek waren droog was. Daar kwamen even een jongen en zijn gids die we mooi een foto van ons konden laten maken, maar die waren na 5 minuten weer weg en verder hadden we (net als de dag ervoor) het rijk alleen!
Tijdens dit tripje niet zoveel dieren gespot als tijdens een ander tripje waar ik over had geschreven, waarschijnlijk hebben wij daar een minder goed ontwikkeld oog voor dan zo'n ervaren gids, of ze zaten er simpelweg niet. Hoewel, we hebben wel een heleboel kikkers gezien en een grote spin. Verder veel boomwortels op het pad die op slangen leken, en in de buurt van de kreek viel zo'n soortgelijke boomwortel of tak opeens van een liggende stam af vlak voor mijn voeten dus dat was even schrikken, maar gelukkig ook loos alarm :)
De 'gevaarlijkste' gebeurtenis tijdens het tripje deed zich juist niet voor in het bos maar toen we wilden gaan slapen (in 1 hangmat maar dat was al vaker gelukt, en ik had dat ding al ontelbare keren vastgebonden en we hadden de stevigheid ook al eerder op de avond getest, dachten we..), jullie voelen hem al aankomen, we vielen op de grond. Van redelijk hoog en de betonnen vloer gaf niet echt mee, oef... Gelukkig geen blijvende schade (tenminste, mijn elleboog is inmiddels wel zo goed als hersteld dus ik vertrouw er maar op dat dat nog helemaal goed gaat komen :p).
Het was in ieder geval een geslaagd/romantisch/speciaal weekend met zn tweetjes!

Verder ook nog allerlei dingen gedaan, weer eens teveel om op te noemen (en vooral teveel om hier nog allemaal uitgebreid te gaan beschrijven want het is weer een heel verhaal geworden :)) zoals een Parbonight, documentairefestival, Thaiboxgala (niet mijn favoriete sport maar wel leuk om een keer mee te maken), laatste (en wederom heerlijke) etentje van Reefani, plantagetripje met Reefani waarbij we o.a. naar de plantage gingen waar hij geboren was, enz. enz.
De laatste avond zijn Murghel en ik gaan eten bij "hotpot", wat ook wel weer een hele belevenis was met een menukaart in het chinees (de engelse vertalingen maakten het er in nogal wat gevallen niet echt duidelijker op), ook het personeel sprak overwegend Chinees maar met handen en voeten en wat hulp van een klant die naast Chinees ook Nederlands kon kwamen we er wel uit wat de bedoeling was: je kreeg een grote pot met warm water op tafel en kon dan verschillende dingen bestellen die je rauw op tafel kreeg en zelf kon koken/stomen, en het was erg lekker!

Tsja en nu zit ik weer in Nederland.. Het regende pijpenstelen toen we vertrokken richting het vliegveld, maar voor we daar aankwamen liet de zon zich nog even zien, net alsof Suriname duidelijk wilde maken dat na regen toch altijd weer zonneschijn komt.
Ik vertrok echt met gemengde gevoelens, ik was wel blij om iedereen hier weer te (gaan) zien, maarja het moeten missen van Murghel zal niet meevallen (om het maar even eufemistisch uit te drukken). Maarja het is niet anders, we moeten beiden onze studies afronden en ik hou de uitspraak van Murghel's opa maar in gedachten: afwezigheid voor de liefde is zoals de wind is voor vuur (een kleine vlam wordt uitgeblazen maar een groot vuur wordt juist aanwakkerd).


Ik heb trouwens ook nog wat foto's op de site gezet, o.a. van:
- Djarang Kepang
- Een impressie van een dagje op het lab (het snijwerk hoefde ik niet zelf te doen maar deed Rubaina, de medisch analiste)
- Oudjaar
- Brownsberg (en ja ik vond dat de kikkercollectie niet kon ontbreken :))
- Plantagetripje
- Hotpot
De link nog eens: http://www.mijnalbum.nl/Album=PEV6LUUY

Nogmaals bedankt voor al jullie leuke reacties steeds op mijn berichten en tot gauw!

Veel liefs Suzanne