Tripje naar de Brownsberg

Zo, hier weer mijn wekelijkse update (geloof ook dat het maar beter is dat ik niet vaker tijd heb om iets te schrijven want dan zouden jullie het vast niet bij kunnen houden, als ik begin te typen dan worden de berichten opeens altijd een stukje langer dan ik in gedachten had haha, en dan schrijf ik nog niet eens alles op wat ik meemaak!)

Afgelopen weekend was de bestemming Brownsberg, een berg in het binnenland, gelegen bij een stuwmeer en bedekt door oerwoud!

Zaterdagochtend werden we om 7:30u (stipt op tijd dit keer) thuis met een busje opgehaald om (na langs het 'Clarence Seedorf Stadion te zijn gereden) de tocht landinwaarts richting Brownsberg te beginnen. Eenmaal Paramaribo uit gingen de geasfalteerde wegen over in een stoffige bauxietweg, met zoveel kuilen en hobbels erin dat deze lang niet altijd te omzeilen waren. De ruiten van het busje klapperden letterlijk in hun voegen en als er een tegemoetkomende of voorbijrijdende auto werd gesignaleerd moesten snel de ramen dicht omdat we anders helemaal onder het oranje stof kwamen te zitten (en was er soms even geen hand voor ogen te zien). Uiteindelijk hebben we de ramen gewoon maar continu dichtgedaan, dat was een betere optie. Deze weg bleek echter nog een luxe te zijn in vergelijking met het weggetje dat de berg op voerde naar de accomodaties; deze was nog veel onbegaanbaarder en erg smal (grappig dat er dan op een gegeven moment toch een bordje langs de weg staat met 'linkshouden'). Op de vraag wat te doen als er tegenliggers mochten komen antwoordde de chauffeur dat dan 1 van beide voertuigen een stuk achteruit zal moeten rijden. Alle beproevingen van rijden in de bergen waren aanwezig: diepe (soms modderige of met water gevulde) kuilen, hele steile stukken, haarspeldbochten, en vaak geen relingen langs de kant. (Kortom pap, het was echt iets voor jou geweest :-p). Wel konden we al genieten van de jungle-omgeving, een leguaan stak de weg over en we zagen al een aantal prachtige grote felblauwe vlinders vliegen.
Rond 10:30u arriveerden we op de plaats van bestemming, het StiNaSu park, waar verschillende hutjes/huisjes worden beheerd en verhuurd. Er was 1 klein eettentje, waar we gingen reserveren om te eten die avond. De restauranthouden deelde ons mede dat we konden kiezen uit bergvleermuis- of apenvlees. Hij begon er zelfs over of we de hersenen erbij wilden of niet! (Gelukkig bleek 's avonds dat hij ons voor de gek had gehouden, het vlees leek qua vorm en smaak verdacht veel op kip :))
Bij de 'receptie' waar me moesten inchecken hing in een glazen kastje een enorme (dode) vogelspin, die we gelukkig niet in levende lijve zijn tegengekomen. Wel zagen we al meteen veel smaragdsalamanders rondlopen (ik geloof tenminste dat ze zo heten, hebben 3 verschillende kleuren, erg mooi!) en een bergkonijn, die overigens totaal niet leek op de konijnen die wij gewend zijn.
We zijn op het Mazaroni-plateau geweest (hoogste punt van de berg, 5000 en nog wat meter) waar we een prachtig uitzicht hadden over het Brokopondo stuwmeer.
In het oerwoud zelf liggen verschillende watervallen verscholen. Op zaterdag hebben we een tocht gemaakt naar de Ireneval (waar we even lekker onder de waterval konden afkoelen) en de Leoval. Vlak voor we vertrokken boden wandelaars die terugkeerden ons takken (bij wijze van wandelstokken) aan. Ik dacht eerst wat is dit voor padvindersgedoe maar ze bleken toch wel van pas te komen!
Wat een ervaring om in het oerwoud te lopen! De meest kronkelende bomen en lianen gezien, die soms als boobytraps over het 'pad' (soms kon je het amper een pad noemen) lagen, en ook nog zelf aan een liaan geslingerd haha. Sommige stukken waren ook behoorlijk steil. Het was goed uitkijken geblazen om niet te struikelen of uit te glijden! Maar ik ben overeind gebleven :) Wel werd ons duidelijk waarom mensen die we af en toe onderweg tegenkwamen en die al op de terugweg waren zo afgepeigerd waren.
Na ongeveer 3,5 uur kwamen we weer terug op het park, waar we inmiddels ons hutje konden betrekken, dus de hangmatten werden weer geinstalleerd. (Qua toiletten was het hier overigens wat luxer geregeld dan de vorige keer, een camping-achtig huisje met douches en toiletten).
Lekker wat gedronken, daarna gegeten in het restaurantje, en vervolgens nog buiten naar de sterren zitten/liggen kijken, ik had echt nog nooit zooo veel sterren bij elkaar gezien, en zo fel! Dat komt omdat het daar een echt donker gebied is en je dus geen last hebt van strooilicht.
's Nachts waren de brulapen actief, het was maar goed dat we daar van tevoren al over waren geinformeerd want als je niet beter wist waande je je in Jurassic Parc, wat een geluid kunnen die beesten produceren!
De volgende ochtend ontbeten met zelf meegebrachte knakworstjes en maakten we ons klaar voor weer een tocht, dit keer naar de 'Witikreek'. De wandeling was nog wat pittiger dan die van zaterdag maar ook weer zeker de moeite waard! Nu hadden we een gids bij ons die ons kon wijzen op dieren, daar moet je echt oog (en oor) voor hebben, wij hadden de meeste dieren (afgezien van de over het pad wandelende trompetvogels en de prachtige vlinders) zelf waarschijnlijk niet opgemerkt! Apen heel hoog in de bomen (voor sommige had je veel fantasie nodig om er een aap van te kunnen maken, maar ik heb er ook 1 heel duidelijk zien springen!), bijzondere vogels en ook bepaalde bomen (rubberboom waar latex van gemaakt wordt, jodiumboom). Apart trouwens wat voor geluiden zo'n woud produceert; zo maken langs elkaar schurende bomen het geluid van een piepende deur en hoor je vogels de raarste geluiden maken (bijv. een geluid wat lijkt op een elektrisch scheerapparaat). In de Witikreek kon gezwommen worden, dat was wederom een aangename verkoeling.
Na ongeveer 4,5 uur kwamen we weer terug, en rond 15:30u vertrok ons busje weer richting Paramaribo, waar we 3 uur later aankwamen.
Opnieuw een geweldige ervaring!

Doordeweeks vermaak ik me ook nog steeds prima met stage, salsa dansen, uit eten gaan (of thuis eten met een aantal mensen), eens een keer een avondje poolen, en gisteravond zijn we weer een keertje echt op stap geweest want vandaag hebben we een vrije dag, 9 aug. is hier namelijk een nationale feestdag ('Dag van de inheemsen'). Er waren allerlei kraampjes en traditioneel geklede indianen in de Palmentuin waar we vanmiddag even zijn geweest, leuk om te zien, helaas werden we overvallen door een stortbui! Nu is het volgens mij weer droog en is het plan om zometeen nog even naar een avondmarktje te gaan.

Zo, ik zie dat het weer eens een lang bericht is geworden, ik maak hier ook zoveel leuke dingen mee! Maargoed jullie kunnen dus in ieder geval weer even vooruit :)
Ik vertel volgende keer weer wat meer over stage!

xxx Suzanne