Braamspunt, Kennismaking Ziekenhuis

Hallo allemaal,

Leuk die reacties op mijn berichtjes!

Irma wat beteft het telefoonnummer dat ik had gegeven: dat is mijn mobiele nummer hier, dus daar kun je op smsen(terug smsen vanuit hier is in principe mogelijk maar helaas lukt het niet altijd, soms wat problemen met het netwerk). Mn Nederlandse simkaart heb ik in NL gelaten.
Iedereen die bij mij in huis woont hier (en het huis er tegenover, ook een 'stagiaire-huis') zijn trouwens allemaal Nederlands!
En voor degenen die nog vroegen naar mn bagage: ik had de koffer van tevoren toch nog maar gewogen ja, en op het vliegveld gaf de teller 25,1 kg aan dus kwam precies goed uit ;) (je mocht 25 kg).

Nu weer even een update van mijn dagen hier, heb nu natuurlijk nog vrij dus wat meer tijd om eens even het internetcafe in te duiken :)

Gisteren ben ik met een groepje meiden naar Braamspunt geweest. Je gaat hier met een bootje naartoe. Om bij de opstapplaats voor de bootjes te komen zijn we met de bus gereisd, dat was dus de eerste keer in een Surinaams busje! Een aparte ervaring. We zaten helemaal achterin en het was maar goed dat onze bestemming het eindpunt was, want in het smalle gangpad worden ook stoeltjes uitgeklapt (die zitten vast aan de bankjes grenzend aan het gangpad) waardoor je simpelweg niet de bus uitkunt zonder dat alle mensen die hierop zitten opstaan. Goedkoop is het wel, slechts 1 SRD! (omgerekend nog geen 30 eurocent). Er zijn ook volgens mij tussen het begin- en eindpunt geen vaste haltes, je kunt in- en uitstappen waar je wil. En de bus vertrekt ook niet op vaste tijden, maar gewoon als ie vol zit!
Maar nu even verder over Braamspunt, dit is een soort strandje dat grenst aan de oceaan. Er is daar verder niet veel, wat armoedige hutjes waar wel mensen wonen (die moeten wel van de visvangst leven volgens mij want daar was niks te koop). Maar de hoofdreden om met het bootje naar Braamspunt af te reizen (ongeveer een uurtje varen) is het feit dat er vaak dolfijnen te zien zijn.
Helaas hadden wij wat dat betreft pech.. We hebben zittend op het strand een stuk verderop een groepje van zo'n 3 dolfijnen zien zwemmen (je zag de vinnen telkens boven het water uitkomen), dus we hebben ze in ieder geval gezien, maar op de boot helaas niet. Ook op de terugweg (nadat we ongeveer 1,5 uur op het strandje hadden gezeten) werd ons getuur over het water niet beloond. De bootsman zelf snapte ook niet echt waar de dolfijnen uithingen, de dag ervoor waren er heel veel geweest en ook van andere meisjes die al eerder naar Braamspunt waren geweest hoorden we dat er juist vanuit de boot grote aantallen te zien waren. Maarja helaas niks aan te doen.. Het was in ieder geval wel een lekker uitstapje.

Daarna nog even lekker in de tuin gelegen (er ligt een grote tuin achter ons huis) en 's avonds zijn we op de Nederlandse Ambassade naar de film geweest, daar wordt namelijk elke maand gratis een Nederlandse film gedraaid (dit keer was het 'Ober').

Vandaag heb ik goed kunnen oefenen met het links fietsen. Ben vanmorgen naar de vreemdelingendienst gefietst (een tochtje van zo'n 3 kwartier, en in 1 keer goed gefietst, zonder iemand te vragen!) om een 'inreisstempel' te halen (dit moet iedereen die langer dan 30 dagen blijft). Als je trouwens als meisje over straat loopt of fietst vliegen de toetergeluiden, "dag schatje", "dag poppetje", "psssst" en zoengeluidjes je om de oren, maar dat is hier de normaalste zaak van de wereld en zolang je er niet teveel op ingaat blijft het daar ook bij.
En als ik de weg een keer moet vragen doe ik dat aan vrouwen, voordat ik gratis begeleiding meekrijg haha. En zelfs toen ik aan 2 vrouwen de weg vroeg riep een man van een afstandje "ben je de weg kwijt?". Ik riep terug "Nou ik vind het wel" en dan wordt verder ook niet aangedrongen.
Hoewel het verkeer aan de ene kant nogal chaotisch is, is het aan de andere kant ook weer zo dat je als fietser vaak voorrang krijgt ook al sta je te wachten voor haaientanden.

Verder ben ik vandaag al even langs het ziekenhuis gewandeld waar ik maandag aan mn stage begin, het St. Vincentiusziekenhuis. Ik werd hartelijk ontvangen door de kinderarts, hij belde vervolgens de andere co-assistent die hier al wat weekjes rondloopt (studeert ook in maastricht) en zij heeft me de afdeling vast laten zien. Ook de verpleegsters waren erg vriendelijk en heetten me welkom op de afdeling (en daar heb ik met betrekking tot andere ziekenhuizen al wel andere verhalen over gehoord!) dus ik heb veel zin om er te beginnen!

xx Suzanne